Prognozowanie superkomórek burzowych

Superkomórki burzowe są najgroźniejszym typem komórek burzowych. To znakomicie zorganizowane struktury burzowe, które mogą istnieć przez wiele godzin, przybywając w tym czasie drogę nawet kilkuset kilometrów, powodując znaczne zniszczenia. Istotną kwestią jest prognozowanie superkomórek burzowych, które umożliwia wcześniejsze przygotowanie się na nadejście zagrożenia.

Superkomórki burzowe – zagrożenie, którego nie należy bagatelizować

Cechą charakterystyczną superkomórek burzowych jest wirujący prąd wstępujący powietrza (mezocyklon). Najczęściej towarzyszą im nawalne opady deszczu, gradu o dużych rozmiarach oraz porywisty wiatr. Tego typu burze często mogą generować trąby powietrzne. Zjawiska te mogą przyczyniać się do znacznych strat.

fot.: Owned by the author

Dlatego też ważne jest prognozowanie superkomórek burzowych i związana z nim możliwość wcześniejszego ostrzegania przed możliwością pojawienia się tego groźnego zjawiska.

Cechy rozpoznawcze burz superkomórkowych

Superkomórki burzowe mają charakterystycznie ukształtowane kowadło oraz charakterystyczną kopułę, która widoczna jest ponad chmurą burzową.

fot.: Owned by the author

Bardzo często w obrębie superkomórki burzowej pojawia się chmura stropowa, która widoczna jest po przejściu głównej strefy opadowej. To właśnie z niej może powstać trąba powietrzna.

Prognozowanie superkomórek burzowych – na co zwrócić uwagę?

Superkomórki burzowe najczęściej tworzą się na przemieszczających się chłodnych frontach atmosferycznych, które oddzielają dwie masy powietrza – gorące i wilgotne od chłodnego i suchego. Prognozowanie superkomórek burzowych wymaga przeprowadzenia analizy wskaźników termodynamicznych oraz kinematycznych niezbędnych do wydania prognoz i ostrzeżeń.

fot.: Owned by the author

Najważniejsze są parametry, które opisują chwiejność troposfery oraz prędkość i zmienność wiatrów całym profilu troposfery. Im jest silniejszy wiatr i uskoki wiatru (przy odpowiedniej chwiejności troposfery), tym ryzyko powstania superkomórki burzowej jest większe.

Jak prognozować superkomórki burzowe?

Do powstania superkomórek burzowych potrzebne są następujące wartości poszczególnych wskaźników konwekcyjnych:

• Energia potencjalna dostępna konwekcyjnie CAPE o minimalnych wartościach ok. 1500 J/kg.
• Uskok prędkościowy i kierunkowy z warstwy 0-6 km (DLS) > 15 m/s.
• Uskok prędkościowy i kierunkowy z warstwy 0-1 km (LLS) > 10 m/s.
• Skrętność wiatru z warstwy 0-3 km (SHR3) > 100.
• Skrętność wiatru z warstwy 0-1 km (SHR1) > 50.

Ważna jest również obecność prądu strumieniowego, czyli prawie poziomego strumienia, który przenosi olbrzymie masy powietrza w wyższych partiach troposfery.

Odstępstwa od reguł przy prognozowaniu superkomórek

Przedstawione wartości do prognozowania superkomórek burzowych są jednak poglądowe. W praktyce jednak superkomórki burzowe mogą powstawać również w przypadku, kiedy np. jeden ze wskaźników będzie niższy, a pozostałe wyższe. W momencie, kiedy DLS <15 m/s, a pozostałe paramenty będą miały podwyższone wartości, wówczas może powstać burza superkomórkowa o nieco mniejszej sile.

fot.: Owned by the author

Z kolei w przypadku, kiedy DLS>20 m/s, a pozostałe paramenty są nieco niższe, wówczas może powstać dobrze zorganizowany układ burzowy, w tym burze superkomórkowe.

Jak rozpoznać superkomórkę burzową na obrazie radarowym?

Superkomórki burzowe można dość łatwo rozpoznać na obrazie radarowym. Cechą charakterystyczną jest sygnatura hook echo, czyli tylna część burzy na obrazie, która kształtem przypomina hak. Superkomórki burzowe przemieszczają się również w charakterystyczny dla nich sposób. Najczęściej wędrują bardziej na prawo lub w lewo w porównaniu do pozostałych komórek burzowych.

fot.: Owned by the author

Ich rdzenie opadowe przez długi okres czasu pozostają silne. Prawidłowe prognozowanie superkomórek burzowych pozwala na wcześniejsze ostrzeżenie przed możliwością wystąpienia tego niezwykle groźnego typu burz.  

Love Natura – Kochamy to, co naturalne!