Dobroczynek szklarniowy (Phytoseiulus persimilis) – skuteczny roztocz w walce z przędziorkami

Dobroczynek szklarniowy stosowany jest do walki z przędziorkami w uprawach pod osłonami. Wykorzystuje się go przede wszystkim do interwencyjnego zwalczania przędziorka chmielowca i szklarniowca głównie w uprawach ogórka i pomidora.

Dobroczynek szklarniowy (Phytoseiulus persimilis) – charakterystyka

Zaliczany jest do bardzo efektywnych drapieżców przędziorków pojawiających się w uprawach pod osłonami. Dobroczynek szklarniowy jest drapieżnym pajęczakiem z rzędu roztoczy. Długość ciała dobroczynka szklarniowego dochodzi do 0,5 mm, barwa ciała jest pomarańczowa. Szybko się porusza. Jaja są barwy jasnopomarańczowej. Z jaj rozwija się larwa, następnie dwa stadia rozwojowe nimf i postać dorosła. Formy dorosłe odżywiają się wszystkimi stadiami rozwojowymi przędziorków.

Skuteczność działania dobroczynka szklarniowego zależy przede wszystkim od temperatury i wilgotności powietrza. W optymalnych warunkach, przy temperaturze od 25 do 30°C i wilgotności powietrza powyżej 70% pełny cykl rozwojowy tego pajęczaka trwa 7 dni. Długość życia postaci dorosłych wynosi ok. 30 dni. W temperaturze 20°C dobroczynek rozwija się dwa razy szybciej od przędziorka. Temperatura przekraczająca 35°C nie jest dla niego korzystna, ponieważ samice wówczas nie składają jaj.

Znaczenie dobroczynka szklarniowego w uprawach pod osłonami

Przędziorki są najgroźniejszymi szkodnikami, atakującymi głównie plantacje ogórków i pomidorów pod osłonami. Najwcześniej ze wszystkich szkodników zasiedlają uprawy, ponieważ potrafią przezimować np. w elementach konstrukcji szklarni (np. przęsłach) lub w ziemi. Wykorzystanie dobroczynka szklarniowego w uprawach pod osłonami pozwala na wyeliminowanie przędziorków i stanowi ważny element biologicznej ochrony roślin pod osłonami. Jego stosowanie wpływa korzystnie na wielkość plonu ogródków i pomidorów, a jednocześnie nie wymaga stosowania dodatkowych chemicznych środków ochrony roślin. Przędziorki, które zostały zabite przez Phytoseiulusa zmieniają barwę z brązowej na czarną i wówczas można je zaobserwować, jako widoczne czarne punkty znajdujące się na liściach.

fot.: Owned by the author

Przy zastosowaniu drapieżnego roztocza dochodzi do eliminacji wszystkich stadiów rozwojowych przędziorka, dzięki czemu jego introdukcja w szklarni pozwala na całkowite zniszczenie populacji szkodnika.

Stosowanie dobroczynka szklarniowego w uprawach pod osłonami

Drapieżcę wprowadza się do szklarni w momencie, gdy stają się widoczne objawy żerowania przędziorka. Dobroczynek szklarniowy jest naturalnym wrogiem przędziorka szklarniowca i chmielowca. W biologicznej ochronie roślin pod osłonami niezwykle ważne jest prowadzenie regularnych lustracji. Dobroczynek szklarniowy nie może być wprowadzany do obiektu prewencyjnie, ponieważ w przeciwieństwie do dziubałeczka mączlikowego (Macrolophusa) nie mając źródła pożywienia, jakim są przędziorki, ginie. W momencie braku pokarmu dochodzi wówczas do kanibalizmu.

W uprawach pod osłonami niezwykle ważne są regularne lustracje. Rozpoczyna się je zaraz po posadzeniu roślin w obiekcie. Dobroczynka szklarniowego wprowadza się tylko i wyłącznie w te miejsca, na których występują przędziorki. Rozsypywanie drapieżcy na roślinach najlepiej wykonać po zbiorach oraz przeprowadzeniu zabiegów związanych z pielęgnacją. Umieszcza się go wewnątrz rzędów, co zmniejsza ryzyko otrząsania dobroczynków, zanim rozejdą się po liściach.

fot.: Owned by the author

Objawami żerowania przędziorków są białe plamki na górnej stronie liści. Dalsze objawy żerowania prowadzą do żółknięcia i całkowitego zasychania liści. Przy niezbyt dużym nasileniu szkodnika na roślinie umieszcza się niewielkie ilości dobroczynka. W momencie, gdy stopień porażenia roślin jest duży, wówczas należy usunąć zniszczone liście, a na roślinie rozłożyć większą liczbę sztuk dobroczynka, aby zapobiec ewentualnemu przeniesieniu przędziorka na wyższe partie rośliny. Roztocz wnoszony jest do szklarni najczęściej w probówkach.

W miejscu, w którym przędziorek pojawia się w dużym nasileniu, do walki z nim można dodatkowo oprócz dobroczynka wprowadzić nimfy dziubałeczka mączlikowego. Nimfy nie potrafią latać, dlatego też nie przemieszczają się w poszukiwaniu innego źródła pokarmu. Odżywiają się przędziorkami znajdującymi się w określonym miejscu na roślinie. Nimfy niszczą głównie jaja i larwy przędziorka.

Love Natura – Kochamy to, co naturalne!

Spodobał Ci się nasz artykuł? Udostępnij go znajomym!